Hoe de maatschappij het ziet: “Je zal het toch moeten leren aanvaarden”
Hoe ik het zie: “Je zal dat idee toch maar beter loslaten. Ik moet namelijk just niks”
Moet. Just. Niks. Sinds jaar en dag mijn mantra en Ik kan het iedereen alleen maar zéér warm aanbevelen. Niet oordelen maar luisteren. Niet forceren maar normaliseren. Niet moeten maar mogen.
Je hebt geen keuze over wat je overkomt. Wél hoe je ermee omgaat. Je kan ertegen vechten of je kop in het zand steken. Je kan het toelaten of misschien doe je zelfs helemaal niks.
Loslaten wat het met je doet. Loslaten dat het de ene dag veel en de andere dag compleet niets met je doet. Loslaten wat anderen erover denken of vinden hoe jij ermee om hoort te gaan. Loslaten dat je ’t moet loslaten.
Kiezen om los te laten lijkt eenvoudig, maar dat is het niet. Dat loslaten is geen knopje dat je simpelweg omdraait. Het is verdorie hard werken. Een proces waar je door mag, niet moet. Op je eigen tempo. Op jouw gevoel. Omdat het mag.
Op je eigen tempo
door Sarah van @vanhokjesnaarhartjes
