Vast alleen maar goed bedoeld enzo… Helaas écht geen meerwaarde in een gesprek wanneer je aangeeft dat het soms moeilijk is. Daarmee bedoel ik de beperking, niet het kind uiteraard.
Dat kind moet het niet goed doen om mij -en eigenlijk vooral jou- een behaaglijk gevoel te geven. Hij mag er zijn zoals hij is, inclusief beperking. Er hoeven geen latten extra hoog gelegd worden. Wij mogen het lastig hebben. En dat hoeft niet altijd gecountered te worden met een maar.
Hij doet het inderdaad goed, maar jij doet het beter als je gewoon begrip toont door te erkennen dat het inderdaad soms lastig moet zijn. Willen we dat zo afspreken?
