“It takes a village to raise a child”. Of een patchworkdekentje. Want een kind grootbrengen doe je niet alleen, ook al denken wij soms dat dat in onze hyperindividualistische maatschappij ‘van moeten’ is. Allemaal goed en wel, maar hoe begint ge daar dan aan?
Onze village is vandaag helemaal niet zo vanzelfsprekend als wat het Afrikaanse spreekwoord ons wil doen geloven. Wij moeten er een beetje moeite voor doen. Soms wat harder zoeken naar wie van ons een betere of zelfs luiere moeder maakt. Ons dat extra duwtje geeft. Of ons laat inzien dat de lat ook wel wat toontjes lager en dat gewicht op onze schouders perfect wat minder kan.
Iemand die de glazen stolp even afhaalt van onze koters, iemand die toont dat het klompje goud dat eronder zit ook zijn eigen weg kan gaan ook al is dat soms letterlijk met vallen en opstaan.
Call it a clan, call it a network, call it a tribe, call it a family. Whatever you call it, whoever you are, you need one.
Die village wordt door iedereen anders ingevuld en verandert ook mettertijd. Meer nog, het hoeft zelfs helemaal geen familie te zijn. @geerincklynn deed dat gisteren allemaal uit de doeken tijdens een inspirerende lezing over haar boek ‘Goed omringd’. Ze liet mij ook inzien hoe bijzonder kleurrijk en warm mijn eigen dekentje eigenlijk al is, ook al heeft het wel wat ruwere randjes.
Voor wie zelf nog wat zoekende is: “Met haar village dates probeert Lynn ouders met kinderen (en een beperkte village) bij elkaar te brengen. Zodat ze elkaar kunnen vermaken. Zodat kinderen kunnen scharrelen en ouders kunnen luchten. Zelfzorg vinden waar je kinderen bij zijn, is bijzonder. Dat heet ‘goed omringd’ zijn.”
Meer info over de dates en haar boek vind je via op www.lynngeerinck.be
