Al eens geprobeerd een grote strandbal onder water te duwen? Om vervolgens diezelfde bal daar zo lang mogelijk te houden? Het is niet onmogelijk. Mits wat concentratie en gesukkel, lukt het je vast een hele tijd. Misschien kan je het zelfs doen lijken alsof het niets voorstelt. ´Bal? Welke bal? Ik sta hier gewoon, rustig in het water. Er is echt geen bal hoor.´
Ze zullen je geloven, de omstanders. Ze zullen je zelfs bewonderen: ‘Ze heeft geen last van de bal. Ze zwemt gewoon verder. Ik zou het niet kunnen.´
Tot op een onbewaakt moment. Als je even je focus mindert, een klein beetje verzwakt of je kracht verliest, dan komt hij naar de oppervlakte: de verborgen bal die er altijd zo duidelijk was. Hij doet dat niet zomaar. Hoe dieper je hem eerder wegduwde, hoe hoger hij uit het water springt. Je zal hem proberen terug te grijpen, maar hij is glad en stuitert weg. Oncontroleerbaar, dat zal hij zijn. Ongrijpbaar en onbegrijpelijk.
´Het is de bal´, antwoordt de psychologe als ik haar vertel dat ik zo boos ben. Ik excuseer me wel drie keer voor mijn gevoelens. Ik duw hem weer onder, de bal. ´Kijk naar je. Altijd mooi gekleed, alles altijd onder controle. Perfecte mama, perfecte vrouw, perfecte mantelzorger. Terwijl je kind zal sterven, misschien wel door euthanasie.´ ´Maar ik ontplof bijna. Ik heb aan iedereen een hekel, vind iedereen dom en onwetend. Het het is niet oké van mezelf. Ik ben zelfs woedend op mijn zieke kind omdat hij ziek is.´ ´Je mag de bal toelaten´, zegt ze. ´Maar het moet niet. Er is geen juist of fout.´ ´Ik duw hem liever terug weg´, antwoord ik. ´Veilig, uit het zicht.´ Ik sluit mijn ogen. Mijn spieren spannen allemaal op, mijn kaken klemmen op elkaar. Ik haat die stomme bal.
Karolien is mama van vier, met een oudste, 14- jarige zoon die een zeldzame ziekte heeft en daardoor aan bed gekluisterd is. Ze weten niet hoe lang hij nog zal leven en zijn euthanasie- aanvraag is lopende, dus naast de praktische zorgen, zijn er ook een hoop emoties waar ze geen weg mee weten. Karolien houdt van lopen (maar ze komt altijd terug), lezen en chaos. Ze is schrijfster, had ooit een blog, maar stopte daarmee omdat het wat over haar hoofd groeide. Sinds kort is ze op Instagram opnieuw beginnen schrijven onder @karolien.schrijft.
